تحریک مغناطیسی مغز به عنوان یکی از شیوه ‌های مداخلاتی در درمان بیماریهای روانشناختی، مورداستفاده قرارمی‌گیرد. از کارکردهای شناخته شده این روش در درمان اختلالات بالینی می توان اختلالات حرکتی و گفتاری ناشی از سکته های مغزی، وزوز گوش، پارکینسون، تیک‌های عصبی را نام برد. از کاربردهای حوزه روانشناختی این شیوه درمانی، می‌توان به تحریک اختصاصی منطقه مغزی دخیل در بیماری روانشناختی خاص از جمله اسکیزوفرنی اشاره نمود. نتایج علمی اثبات شده‌ای مبتنی بر تحریک مغناطیسی مغز  و در راستای درمان بیماری‌هایی چون اعتیاد، افسردگی، اختلالات دوقطبی، وسواس فکری-عملی وجود دارد. از طرف دیگر این روش یکی از شیوه‌های مطالعه و بررسی نحوه عملکرد مغز است.
  در روش مذکور با استفاده از قانون القای الکترومغناطیس جریان‌هایی متغیر با شکل و جهت‌گیری سیم‌پیچ‌ها، الگو و فرکانس تحریک بستگی در مغز القا می‌شود. مزیت این روش نسبت به سایر روش‌ها این است که مغز با کمترین احساس درد و ناراحتی تحریک و عملکرد جریان‌ها و ارتباطات درون مغز بررسی می‌شود. تحریک مغناطیسی مغز از لحاظ نوع پالس به سه دسته تک پالس، جفت پالس و تحریک مغناطیسی مکرر تقسیم می‌شود. تحقیقات نشان داده است روش مزبور می‌تواند تحریک پذیری مغز را افزایش یا کاهش دهد و همچنین در درمان بیماری‌های روحی که وابسته به افزایش یا کاهش عملکرد اعصاب یک ناحیه مغزی است؛ تاثیر معناداری دارد.

واژه‌های کلیدی: تحریک مغناطیسی مغز، میدان مغناطیسی، تحریک مغز، تاثیرات تحریک مغز، TMS.

متن کامل [PDF 756 kb]   (2940 دریافت)