سال 12، شماره 12 - ( اسفند 1402/ پیاپی 93 1402 )                   سال 12 شماره 12 صفحات 116-107 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

اثربخشی مداخله مبتنی بر مدل فرانظری بر خودکارآمدی درد و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به درد های مزمن
مینا جم نژاد1 ، مریم قهرمانی 2
1- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران.
2- استادیارگروه روانشناسی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران. ، maryam_ghahremani@yahoo.com
چکیده:   (129 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان فرانظری بر خودکارآمدی درد و سازگاری با بیماری در مبتلا به درد‌های مزمن بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‌کننده به کیلینیک‌های پزشکی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند که از میان آن‌ها ۲۰ نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۰ نفر) گمارده شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های سازگاری با بیماری (PAIS) دروگاتیس (1990) و خودکارآمدی درد(PSEQ)  نیکولاس (1977) استفاده شد. داده‌های حاصل از این تحقیق با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند.. یافته‌ها نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در خودکارآمدی درد و سازگاری با بیماری بود (001/0 P<). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت مداخله مبتنی بر مدل فرانظری بر خودکارآمدی درد و سازگاری با بیماری در بیماران مبتلا به درد‌های مزمن مؤثر بود.
واژه‌های کلیدی: سازگاری با بیماری، درد مزمن، خودکارآمدی درد، مدل فرانظری.
متن کامل [PDF 611 kb]   (77 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/3/16 | ویرایش نهایی: 1402/12/20 | پذیرش: 1402/4/15 | انتشار الکترونیک: 1402/12/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.